Distimi; depresyonun hafif seyreden ve uzun süren bir durumudur. Genelde kendini sürekli mutsuz eden kişilerin bir özelliği olarak kabul edildiğinden dolayı teşhis edilmesi açısından oldukça zor bir rahatsızlıktır. Yetişkinlerde distimik bozuklukları; en az iki yıl, çocuklarda ve ergenlerde ise; bir yıl boyunca yaşanıyor olması gereklidir. Bu dönemler içerisinde arada mutluluk yaşansa bile bir kaç aydan fazla devam etmemektedir. Bitince yine depresif hal başlar. Bu iki yıllık dönemde majör depresyon ortaya çıkmazsa distimik bozukluğu olması muhtemeli yüksek bir ölçüdür.
Distminin ortaya çıkması daha çok yaşanan olaylar, çevresel faktörler ve genetik nedenlerdir. Bazı kişilerin kendi kişilik özellikleri olduğunu düşünmeleri distimik bozukluğun ortaya çıkarılmasında ve tedavi edilmesinde gecikmeler yaşanmasına neden olmaktadır. Genel olarak distimik bozuklukta belirtiler hafif geçer ve kronikleşir. Bu neden ise doğalmış gibi kabul edilmeye etki etmektedir.
Distimik bozukluğun tedavisi geciktiğinde ya da tedavi edilmediğinde ilerlemesi halinde ağrı, bitkinlik ve iç hastalıkları oluşma nedenlerine de etki edebilmektedir. Aslında kötü ve ciddi bir rahatsızlıktır ancak belirtilerin hafif seyretmesi pek önemsenmemesine yol açmaktadır. Distimi belirtileri majör depresyondaki belirtileri göstermez.
Uzun süreli ve sabırlı bir terapi ve düzenli ilaç kullanımı ile tedavi edilebilmektedir. Eğer ki süre sonuna kadar kişi tarafından tedavi kesilmezse olumlu sonuç vermekte ve kişi tekrar hayattan zevk almaya ve mutlu olmaya dönebilmektedirler. Bazen bu bozukluk başka kişilik (Borderline, histrionik, paranoid, obsesif,) hastalıklarıyla beraber de seyredebilmektedir.